Door het forfait van Wildert vorige week speelde Kalmthout opnieuw een thuiswedstrijd in de terugronde na Ekeren en Gooreind. Tegenstander was nummer vijf in de stand, Achterbroek. Het beloofde wederom een spannende derby te worden tegen de dorpsgenoot. In de heenwedstrijd stond rood-geel 2-0 in het krijt bij de rust, maar wist het de achterstand in extremis nog om te bouwen in een 2-3 overwinning. Het was Dirk Peeters die toen in de slotseconden een vrije trap voorbij de doelman krulde. Zowel Nieuwmoer als Brasschaat, respectievelijk nummers 2 en 3 in het klassement, keken met argusogen naar deze wedstrijd want Achterbroek had van hen beide al punten afgesnoept en zij verwachtten dat de "giant-killer" dit ook wel bij de ongeslagen leider kon doen. Coach Wouter Willemsen kon opnieuw rekenen op een volledig fitte kern en moest weer enkele harde noten kraken. De afwezige toeschouwers hadden ongelijk...

Met een gedetailleerde speech zette coach Wouter Willemsen zijn manschappen voor de wedstrijd op scherp. Dat zou nodig zijn tegen het stugge Achterbroek dat weinig doelpunten slikt en al meermaals bewees dat het punten kan afsnoepen van eender welke ploeg. Enkel de scalp van leider Kalmthout was nog onaangetast waardoor zij met het maximum van de punten na 16 wedstrijden respectievelijk 6 en 7 punten voorsprong telden op eerste achtervolgers Nieuwmoer en Brasschaat die beiden een wedstrijd meer achter de kiezen hebben. De wedstrijd begon vrij evenwichtig waarin beide teams elkaar aftasten. Het was evenwel de thuisploeg die het heft in handen nam en de meeste kansjes bij elkaar kon voetballen. De laatste pass was echter vaak te onzuiver waardoor Achterbroek de nul op het bord kon houden. Aan de overzijde stond de verdediging als een blok. Vleugelbacks Diederik Willemen en Nick Van den Bergh speelden een beresterke partij waarbij ze hun tegenstander uit de wedstrijd hielden, maar ook aanvallend hun steentje bijdroegen. Het zorgde voor een zorgeloze eerste helft voor de centrale as waar Thomas Willemsen en Jimmy De Meutter de aanvallen gevarieerd konden opzetten met lange ballen of korte combinaties. Ook doelman Thijs Van den Bergh moest slechts enkele halve kansen uit de lucht plukken en lanceerde geregeld de snelle flankspelers richting vijandig doel met uittrappen op maat. Tussen enkele bitsige duels door was het Juan Vinck die voor het eerste echte gevaar zorgde. De spelverdeler probeerde het van ver, maar zijn krul spatte uiteen op de dwarslat. Even later loste de bezoelende doelman een ongevaarlijke voorzet uit zijn handen waardoor Lorenz Vanthillo van dichtbij maar hoefde binnen te tikken. De linksbuiten werd echter onderuitgetrokken waardoor het spel op de wagen kwam te zitten. De scheidsrechter trok rood voor de doelman en wees kordaat naar de stip. Niels Raets trok zich niets aan van het tumult en liet de gelegenheidsdoelman kansloos: 1-0. De man-meer-situatie leverde meteen een tweede gevaarlijke kans op. Lorenz Vanthillo stoomde door op links en schotelde de bal op een presenteerblaadje voor aan Ewoud Verbist, maar de rechtsbuiten kraakte zijn schot van dichtbij en verkwanselde op die manier een unieke kans om de score te verdubbelen. De gemakkelijkste kansen zijn vaak de moeilijkste voor een topschutter...

Na de rust trokken Hans Van Belle en Dirk Peeters mee op het strijdveld om de drie punten te bestendigen. Zij zagen Juan Vinck al snel op wandel gaan in de bezoekende zestien waar hij niet één, niet twee, maar drie verdedigers uitkapte op zoek naar zijn rechtervoet. Toen hij die niet in stelling kreeg, liet hij de klus over aan maatje Niels Raets die van dichtbij de 2-0 tegen de netten prikte. De centrumspits had al een gele kaart op zak na een opstootje vlak voor de rust en liep al snel tegen een tweede karton aan toen hij weggleed en in zijn val een tegenstander meegraaide. Beide teams streden terug met gelijke wapens waardoor het nog een spannende tweede helft beloofde te worden. Of toch niet? Gregory Loopmans stuurde de snelle Lorenz Vanthillo in het straatje die de uitgekomen doelman verschalkte met een listige lob waardoor Achterbroek tegen een 3-0 achterstand aankeek. Boeken dicht zou je denken, maar niets was minder waar. Waar Kalmthout de wedstrijd een dik uur controleerde, kreeg het - net als tegen Ekeren - te maken met een korte black-out. Een lichte fout van Jimmy De Meutter leidde tot een vrije trap aan de zijkant van de zestien. De indraaiende vrijschop draaide voorbij alles en iedereen en botste aan de tweede paal tegen de netten: 3-1. De bezoekers geloofden terug in hun kansen en begonnen hun fysieke strijd. Een kwartier voor tijd kreeg invaller Bart Berckmans de bal niet ontzet waardoor nr. 7 de bal voor doel kon trappen. Daar schoof de infiltrerende nr. 8 de 3-2 onder Thijs Van den Bergh door met een harde lage knal. Achterbroek rook bloed en drukte door. Dat resulteerde al snel in de gelijkmaker toen Bart Berckmans een voorzet wou wegkoppen maar zijn eigen doelman hiermee verschalkte: Thijs Van den Bergh stond aan de grond genageld. In moeilijke momenten toont een TEAM echter zijn ware aard. Onmiddelijk na de gelijkmaker trapte Dirk Peeters de bal van op de middenstip richting doel. De thuisspelers- en supporters begonnen al te juichen, maar de bal botste via de dwarslat op en niet over de lijn waardoor de scheidsrechter het twijfelachtige doelpunt niet goedkeurde. Het wedstrijdbeeld kantelde opnieuw in het voordeel voor Kalmthout dat opnieuw op zoek ging naar de voorsprong. Een schitterende combinatie eindigde in de voeten van Hans Van Belle. Die draaide zich knap vrij van zijn bewaker, maar trapte vervolgens de bal iets te centraal recht in de handen van de doelman. Ook Jimmy De Meutter verstuurde nog een kruisraket richting doel na een hoekschop, maar de poging werd in de kiem gesmoord door een bezoekende verdediger. De wedstrijd leek af te stevenen op een gelijkspel, maar dat was zonder ouwe rot Dirk Peeters gerekend. Die haalde zijn tonnen ervaring boven en slalomde als een jong veulen tussen twee verdedigers door in de zestien. Ondanks een lichte tik zocht hij de achterlijn op, bleef ijzig kalm en wachtte op de juiste moment om de infiltrerende Gregory Loopmans aan te spelen. De kapitein en leider van de ploeg liet de doelman kansloos met een droge knal: 4-3! Achterbroek zette alles op alles om alsnog een punt mee te graaien en slaagde nog bijna in haar poging. Dat was echter zonder de thuisdoelman gerekend. De bezoekende nr. 6 knalde van op de rand van de zestien het leer tussen een bos van benen naar het doel, waar Thijs Van den Bergh met een schitterende reflex de bal klemvast pakte: van een wereldsave gesproken. Het laatste wapenfeit van Achterbroek leverde dus geen gelijkmaker op waarna de scheidsrechter een einde maakte aan een intense en felbevochten cupmatch.

Net zoals in de heenwedstrijd tegen Achterbroek en in de wedstrijden tegen Olympic Essen, Brasschaat, Nieuwmoer en Ekeren toonde Kalmthout haar mentale veerkracht. De wil om te winnen is dit seizoen duidelijker groter dan de angst om te verliezen. Hoewel Kalmthout na de winterstop 9 op 9 haalt, kreeg het ook al 9 tegendoelpunten in 3 wedstrijden. In de heenronde waren dat er nog maar 14 op 14 wedstrijden. Een werkpunt dus voor de ongeslagen leider dat de komende weken wel enkele ploegen uit de rechterkolom van het klassement treft en dus - op papier - makkelijkere ploegen. De tweede overwinning tegen zwarte beest Achterbroek is echter wel een bonus voor rood-geel dat zo zijn comfortabele voorsprong op Nieuwmoer en Brasschaat minstens voor één week behoudt. Volgende week gaat Kalmthout op bezoek bij de buren van Excelsior Essen dat het in de heenwedstrijd - na een moeilijk openingsbegin - met 6-1 terug naar huis stuurde.